arkabuz
 
Encyklopedia PWN
arkabuz
[wł.],
arkebuz,
ręczna broń palna z zamkiem kołowym, używana w XVI–XVII w.;
arkabuzy miały większą celność i donośność od lontowych muszkietów;w arkabuzy były uzbrojone oddziały jazdy, tzw. arkabuzerzy; pojawili się oni w końcu XV w. we Włoszech, początkowo prowadzili ogień pieszo (po zejściu z konia opierali broń o siodło), od połowy XVI w., uzbrojeni w bandolety, prowadzili ogień z konia; w XVI w. piesi arkabuzerzy uzbrojeni w muszkiety przybrali nazwę muszkieterów; w Polsce arkabuzerzy pojawili się za Stefana Batorego i przetrwali do czasów Jana III Sobieskiego; arkabuz był używany także jako broń myśliwska.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia