Aramejczycy
 
Encyklopedia PWN
Aramejczycy,
plemiona semickie grupy północno-zachodniej;
w 2. poł. II tysiącl. p.n.e. zaczęły przenikać z Płw. Arabskiego na tereny Mezopotamii i Syrii; Aramejczycy byli długo powstrzymywani przez Asyryjczyków, dopiero w XIII w. p.n.e. utworzyli w okolicach m. Ibe (ob. Damaszek) silny związek plemion przekształcony z czasem w państwo Aram; proces infiltracji Aramejczyków nasilił się na przeł. XI i X w. p.n.e., utworzyli wtedy w północno-wschodniej i północno-zachodniej Mezopotamii organizmy państw., m.in. Bit-Adimi, Bit-Bachiani, Bit-Zamani. Na południu Mezopotamii osiedlały się spokrewnione z Aramejczykami plemiona Chaldejczyków. Kres istnieniu niezależnych państw aramejskich położyło odnowienie potęgi asyryjskiej w IX–VIII w. p.n.e. Język Aramejczyków w 2. poł. I tysiącl. stał się powszechny niemal na całym staroż. Bliskim Wschodzie (wyparł z użycia język akadyjski); w zakresie kultury i religii Aramejczycy ulegli wpływom obcym.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia