Apelles z Kolofonu
 
Encyklopedia PWN
Apelles z Kolofonu, Apellḗs, ur. ok. 380 p.n.e., zm. po 300 p.n.e., na wyspie Kos,
jeden z najwybitniejszych malarzy gr., syn Pyteasa;
czynny gł. w Efezie (jako portrecista Aleksandra III Wielkiego), na Kos i krótko w Aleksandrii; malował portrety władców i dostojników (np. Aleksandra III Wielkiego, Klejtosa na koniu), obrazy o tematyce mitol.-rel. (najsławniejszy Afrodyta Anadyomene) i alegorycznej (Kalumnia, odtwarzana przez Botticellego na podstawie opisu Lukiana); dzieła Apelles z Kolofonu, znane tylko z opisów, odznaczały się nowatorstwem kolorystycznym (np. zastosowanie różowej barwy dla podkreślenia karnacji kobiet), śmiałością kompozycji i stanowiły doskonałą syntezę wcześniejszych osiągnięć (jońskich i doryckich) malarstwa gr.; autor traktatu o zasadach malarstwa (nie zachowanego) adresowanego do ucznia, Perseosa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia