Anzelm z Canterbury
 
Encyklopedia PWN
Anzelm z Canterbury
[a. z kạ̈ntərberi],
Anzelm z Aosty, Anzelm z Le Bec, święty, ur. 1033, Aosta (Włochy), zm. 21 IV 1109, Canterbury,
filozof i teolog, uznawany za ojca scholastyki, prymas Canterbury, Doktor Kościoła (1720);
jako twórca zasady „wiara szukająca rozumienia” jest uważany za ojca scholastyki; korzystając głównie z myśli św. Augustyna, starał się poprzez rozważania filozoficzne wyjaśniać prawdy wiary; w Proslogion sformułował tzw. dowód ontologiczny na istnienie Boga, oparty na pojęciu doskonałości; zajmował się także zagadnieniem nieśmiertelności duszy, nauką o grzechu pierworodnym; przeprowadził oryginalną interpretację odkupienia; Monologion. Proslogion (1076, 1077–78, wydanie polskie 1992), także autor medytacji religijnych i modlitw.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia