antropomorfizacja

antropomorfizacja

[gr. ánthrōpos ‘człowiek’, morphḗ ‘kształt’],

lit. odmiana animizacji, przypisywanie przedmiotom, zjawiskom natury, roślinom, zwierzętom, pojęciom abstrakcyjnym, istotom boskim cech fiz. oraz psychicznych zachowań i motywów postępowania właściwych człowiekowi;

w poezji wykorzystywana w konstruowaniu przenośni (metafora), np. „Księżyc w globusy patrzał w bibliotecznej salce / i po Morzu Śródziemnym wodził srebrnym palcem” (K.I. Gałczyński Niobe); nastawienie antropomorfizujące było charakterystyczne dla pierwotnego postrzegania natury i sił nią rządzących, co uwidoczniło się w mitach i wyobrażeniach rel. wielu ludów, w bajce zwierzęcej, w utworach lit. stylizowanych na modłę lud.; pospolita też w mowie potocznej.