Antioch III Wielki, Antíochos Mégas, z dynastii Seleucydów, ur. ok. 242 p.n.e., zm. 187 p.n.e.,
król Azji, syn Seleukosa II Kallinikosa.
Antioch III Wielki
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Władzę objął po śmierci starszego brata; utwierdził swe zwierzchnictwo nad Armenią, Baktrią i Partią (w czasie wyprawy wojennej 212–204 dotarł do granic Indii); 198 przyłączył Celesyrię, Fenicję i Palestynę; 197–194 podporządkował sobie większą część Azji Mniejszej i Tracji; 192 wkroczył do Grecji, co spowodowało wojnę z Rzymem (tzw. wojna syryjska); po porażce pod Termopilami 191 wycofał się do Azji i poniósł klęskę 190 w decydującej bitwie pod Magnezją; pokój w Apamei nad Orontesem 188 — zrzeczenie się Azji Mniejszej, redukcja floty, kontrybucja — położył kres potędze Seleucydów; zginął podczas grabieży świątyni Bela w Elymaidzie.
