Antioch I Soter
 
Encyklopedia PWN
Antioch I Soter, Antíochos Sōtḗr
[gr., ‘zbawca’],
z dynastii Seleucydów,
ur. 324 p.n.e., zm. 261 p.n.e.,
król Azji od 281, syn Seleukosa I Nikatora i Apamy;
od 293 rządził wschodnimi satrapiami państwa syr.; 275 pokonał Galatów i zmusił ich do osiedlania się w środkowej Azji Mniejszej (Galacja); 274–271 prowadził tzw. pierwszą wojnę syr. z Ptolemeuszem II Filadelfosem, królem Egiptu; zakładał liczne miasta, gł. w Azji Mniejszej i Iranie; ogłaszając swego ojca bogiem, wprowadził w państwie kult panujących.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia