Anglikańska Wspólnota
 
Encyklopedia PWN
Anglikańska Wspólnota, ang. Anglican Communion,
związek autonomicznych Kościołów uznających duchowy prymat arcybpa Canterbury, konstytuujących anglikanizm jako czwarty obok katolicyzmu, prawosławia i protestantyzmu wielki nurt chrześcijaństwa;
macierzą Wspólnoty Anglikańskiej jest Kościół Anglii (Kościół anglikański); w jej skład wchodzą narodowe Kościoły episkopalne powstałe w XIX–XX w. w wyniku działalności misyjnej; 1867 arcybiskup Canterbury zaprosił do swej siedziby w londyńskim Lambeth biskupów anglikańskich z całego świata; spotkanie to zainaugurowało Konferencje w Lambeth, odbywające się średnio co 10 lat i gromadzące czynnych biskupów Kościołów Wspólnoty Anglikańskiej; skupia ona ok. 70 mln wiernych, wchodzących w skład 31 autonomicznych Kościołów; największe Kościoły należące do Wspólnoty Anglikańskiej znajdują się w: Wielkiej Brytanii (26 mln wiernych), Nigerii (17,5 mln), Ugandzie (8 mln), Australii (4 mln), USA (2,5 mln), RPA (2 mln), Sudanie Południowym (2 mln), Tanzanii (1,5 mln).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia