Andronik III Paleolog
 
Encyklopedia PWN
Andronik III Paleolog, Andrónikos Palaiológos, ur. 25 III 1297, zm. 15 VI 1341,
cesarz bizant. 24 V 1328–15 VI 1341, syn Michała IX i Rity-Marii z Małej Armenii, mąż Adelajdy Brunszwickiej, a następnie Anny Sabaudzkiej, ojciec Jana V Paleologa, późniejszego cesarza (z drugiego małżeństwa);
ojciec Jana V Paleologa, późniejszego cesarza (z drugiego małżeństwa); poróżniony z dziadkiem, Andronikiem II Paleologiem zbiegł do Adrianopola (ob. Edirne), żądając samodzielnego państwa w Tracji i Macedonii; po spełnieniu żądań (1325), wszczął wojnę domową; po zdobyciu tronu bizant. zajął Tesalię i Epir; odnowił też cesarska flotę, przeprowadził reformę sądownictwa; nie zdołał powstrzymać Turków w Azji Mniejszej; zręczny dyplomata, dzięki zmiennym sojuszom zapewnił spokój wyczerpanemu wojną Bizancjum.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia