anabioza
biol. odwracalny, przejściowy stan pozornej śmierci, występujący u organizmów jednokomórkowych i wielokomórkowych;
[gr. anabíōsis ‘ożywianie’],
życie utajone,
anabioza
Encyklopedia PWN
maks. ograniczenie wszelkich funkcji życiowych organizmu w okresie niekorzystnych warunków zewn., np. niskiej temperatury, niedoboru wilgoci; w stan anabiozy mogą przechodzić np. wrotki mcholubne, niesporczaki, formy przetrwalnikowe, np. cysty pierwotniaków, zarodniki bakterii; nasiona w stadium spoczynkowym; z anabiozą są także związane zimowe lub letnie odrętwienie u ryb i płazów, sen zimowy ssaków; u człowieka stan zbliżony do anabiozy wywołuje się przez sztuczną hibernację stosowaną przy niektórych zabiegach chirurgicznych.
