An
 
Encyklopedia PWN
An
[sumer. an ‘niebo’],
najważniejszy bóg staroż. Mezopotamii, bóg nieba, ojciec i król bogów;
siedzibą Ana była najwyższa, trzecia, sfera nieba, gdzie mieszkał ze swoją żoną, boginią Antum; gł. miejscem jego kultu było staroż. m. Uruk (ob. Al-Warka); w okresie powstawania państw nar. w staroż. Mezopotamii (IX–VII w. p.n.e.) Ana utożsamiano z babiońskim Mardukiem i asyryjskim Aszurem; An jest jednym z gł. bohaterów babilońskiego eposu o stworzeniu świata (Enuma elisz...); jego kult przetrwał do IV w. p.n.e.
zgłoś uwagę
Ilustracje
An, bóg siedzi na tronie w koronie z rogów, nad jego głową widoczne są symbole astralne triady bóstw: Sin, Isztar i Szamasz, kamień graniczny kudurru z Suzy, XIII w. p.n.e. fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia