Ałtajski, Kraj
 
Encyklopedia PWN
Ałtajski, Kraj, Ałtạjskij kraj,
kraj w azjat. części Rosji, na południu Syberii Zachodniej;
pow. 169,1 tys. km2; 2,4 mln mieszk. (2010), gł. Rosjanie; stol. Barnauł. Część równinna, południowa i zachodnia górzysta (Ałtaj, przedgórza G. Sałairskich); klimat umiarkowany, wybitnie kontynent.; gł. rz. Ob (z Biją i Katunią); ok. 30% pow. zajmują lasy. Rozwinięte górnictwo (wydobycie rud metali nieżelaznych, barytu, złota, rtęci, soli kam. i glauberskiej), przemysł maszyn., metal., środków transportu, spoż., włók., chem., materiałów bud.; gł. region roln. Syberii; uprawa pszenicy, kukurydzy, buraków cukrowych, lnu, konopi, hodowla bydła, owiec, trzody chlewnej; myślistwo i pszczelarstwo. W ZSRR rejon łagrów. Do 1991 w skład K.A. wchodziła Gornoałtajska SRR; od 1992 republika Ałtaj.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia