Alfons II Gruby
 
Encyklopedia PWN
Alfons II Gruby, Afonso II o Gordo, z dynastii burgundzkiej, ur. 1185, Coimbra, zm. 25 III 1223, tamże,
król Portugalii od 1211, syn Sancho I Kolonizatora;
1211 zwołał pierwsze portugalskie Kortezy do Coimbry, gdzie obiecał potwierdzić przywileje i nadania dla rycerstwa i Kościoła oraz kazał opracować pierwszy zbiór praw królestwa; kontynuował rekonkwistę ziem na południe od Tagu, chociaż sam nie brał udziału w wyprawach: 1211 rycerstwo portugalskie zdobyło Aviz, a 1212 walczyło pod Las Navas te Tolosa; później dążył do odebrania zakonom rycerskim i Kościołowi części posiadanych przez nie ziem; 1219 został wyklęty przez arcybpa Bragi, a 1220 papież zwolnił jego poddanych od posłuszeństwa królowi; od 1220 prowadził inquirições [‘dochodzenia’] — kontrolę wszelkich dóbr i przywilejów ziemskich; zmarł na trąd, pozostawiając nie rozwiązany konflikt.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia