Albert Wielki, Albertus Magnus, Albert von Bollstädt, Albert von Lauingen, święty, ur. ok. 1193, Lauingen, zm. 15 XI 1280, Kolonia,
filozof, teolog i przyrodnik, pochodzenia niemieckiego;
Albert Wielki
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
doktor Kościoła; 1931 kanonizowany; wykładowca uniw. paryskiego i studium dominikańskiego w Kolonii; nauczyciel św. Tomasza z Akwinu; przyczynił się do rozwoju badań nad myślą Arystotelesa, jako jeden z pierwszych w Europie łac. dostrzegł znaczenie gr.-arabskiej myśli filoz. dla chrześcijaństwa. W poglądach Alberta Wielkiego widać wpływ arystotelizmu, neoplatonizmu, augustynizmu i awerroizmu łacińskiego, z którego tezami polemizował; uznawał filozofię za wiedzę racjonalną, która chociaż odrębna w swym przedmiocie i metodzie od teologii, może jej pomóc w rozstrzyganiu niektórych kwestii; teologię uważał za naukę samodzielną, której przedmiotem jest Boska rzeczywistość, rozważana w świetle objawienia; prowadził badania i eksperymenty przyr., zwłaszcza w zakresie klasyfikacji roślin i zwierząt, zajmował się też zagadnieniami rozmnażania i kwestią zmienności gatunków, podał systematykę przyrody żywej; komentarze m.in. do Pisma Świętego i dzieł Arystotelesa; gł. prace: Summa Theologiae, De natura et origine animae, De unitate intellectus contra averroistas, Summa de creaturis, De animalibus libri XXVI, De vegetalibus libri VII, opublikowane 1651 przez P. Jammy w Opera omnia.
