akustooptyka
dziedzina fizyki i techniki zajmująca się opisem i zastosowaniami oddziaływań fotonów z fononami, czyli fal świetlnych z falami sprężystymi o dużej częst. (ultra- i hiperdźwiękowej).
[gr.],
akustooptyka
Encyklopedia PWN
Największe znaczenie praktyczne ma dyfrakcja światła na ultradźwiękach o częst. 1–1000 MHz; gdy światło przechodzi przez ośr., w którym równocześnie rozchodzi się fala ultradźwiękowa (wytworzona za pomocą elektrycznego sygnału sinusoidalnego przyłożonego do elektrod odpowiedniego przetwornika piezoelektrycznego) tworzą się lokalne naprzemienne naprężenia — w przypadku fal objętościowych (podłużnych) zgęszczenia i rozrzedzenia, którym towarzyszy zmiana współczynnika załamania światła, tak że w efekcie powstaje sterowana elektrycznie przestrzenna siatka dyfrakcyjna. Dyfrakcja światła może zachodzić na różnych rodzajach (modach) fal akustycznych, czyli nie tylko na falach objętościowych, ale również poprzecznych oraz powierzchniowych, zarówno w przypadku fal stojących, jak i bieżących, rozchodzących się w materiałach optycznie izotropowych (woda, szkło flintowe) bądź anizotropowych (kryształy). Zjawiska akustooptyczne znajdują zastosowanie w technice laserowej i optyce zintegrowanej (akustooptyczne modulatory, przełączniki i odchylacze wiązki światła laserowego, urządzenia wyświetlające, symulatory komputerowe, telewizja laserowa, drukarki laserowe, anemometry laserowe), w optyce satelitarnej (przestrajalne elektroniczne filtry spektralne do zdalnej analizy terenu) oraz w nie niszczących badaniach materiałowych.
