akcja „T4”,
kryptonim akcji uśmiercania psychicznie chorych i kalek w III Rzeszy;
akcja „T4”
Encyklopedia PWN
przeprowadzana na podstawie tajnego zarządzenia A. Hitlera z X 1939 (ze wsteczną datą 1 IX 1939) pod kierownictwem P. Bouhlera i K. Brandta z udziałem wielu lekarzy; ofiary uśmiercano gazem w 6 zakładach (Vergasung-Anstalt): Bernburg, Brandenburg, Grafeneck, Hadamar, Hartheim, Pirna; na okupowanych ziemiach pol. mordowanie chorych, ułomnych, także starców rozpoczęto jesienią 1939 w okręgu Gdańsk-Prusy Zachodnie, na przeł. 1939 i 1940 na Pomorzu, w Kraju Warty, na Śląsku i w GG, 1941 w okręgu Białystok i na ziemiach wschodniej RP — w Chełmie, Choroszczy, Dziekance, Kocborowie, Kościanie, Lwowie, Oborzycach, Tworkach i in. miejscowościach. Protesty niem. opinii publicznej, gł. tamtejszych Kościołów, doprowadziły VIII 1941 do formalnego wstrzymania akcji „T4”, kontynuowano ją nadal w krajach okupowanych, mordowano także wycieńczonych pol. robotników przymusowych w Rzeszy; ogółem w akcji „T4” pozbawiono życia ok. 100 tys. ofiar, w tym ponad 12 tys. Polaków; niezdolnych do pracy więźniów obozów hitlerowskich likwidowano w akcji „14 f 13”; personel akcji „T4” kierowano do dyspozycji Reinhard Aktion; zbrodnie akcji „T4” i jej pokrewnych były przedmiotem procesów przed międzynar. i amer. trybunałami wojsk. w Norymberdze, gdzie wymieniano liczbę 250 tys. ofiar.
