Afdal, Al-, Al-Afḍal, ur. 1066, zm. 1121, Kair,
wezyr Fatymidów i faktyczny władca Egiptu od 1094;
Afdal, Al-
Encyklopedia PWN
syn i następca sławnego wezyra Badra al-Dżamaliego (1035–94); po objęciu urzędu osadził na tronie Al-Musta’ila, młodszego syna zmarłego kalifa, prawowitego następcę zaś, Nizara, uwięził; zwolennicy Nizara (nizaryci) uciekli do Iraku i Persji, gdzie stworzyli sektę asasynów; znakomity wódz, przy pomocy zmodernizowanej przez siebie floty odbił z rąk Seldżuków Jerozolimę (1098) oraz wybrzeża Palestyny po Byblos (ob. Dżubajl); zdobycze te wkrótce utracił na rzecz krzyżowców (Jerozolimę 1099), których początkowo nie docenił (próbował nawet zawiązać z nimi koalicję antyturecką); po śmierci kalifa Al-Musta’ila mianował następcą jego syna, 5-letniego Al-Amira, który, kiedy dorósł, kazał zamordować Al-A.
