poli(chlorek winylu)

poli(chlorek winylu), PVC, dawniej PCW,

polimer o budowie ;

otrzymywany przez polimeryzację chlorku winylu, bez dodatku plastyfikatorów jest twardy, niepalny, odznacza się dużą odpornością chem. i wytrzymałością mech., łatwo się poddaje obróbce mech.; stosowany do wyrobu płyt, rur, wykładzin podłogowych, rynien, zbiorników odpornych na działanie chemikaliów; zmiękczony (dodatek 20–70% plastyfikatorów) jest miękki, elastyczny, formuje się go w niższej temperaturze niż poli(chlorek winylu) niezmiękczony, jest jednak bardziej od niego wrażliwy na działanie czynników chem.; stosowany do wyrobu folii, opakowań, odzieży ochronnej, obuwia, wężów, izolacji kabli, zabawek oraz do powlekania tkanin.