coincidentia oppositorum

coincidentia oppositorum

[łac., ‘zbieżność przeciwieństw’],

filoz. zbieżność przeciwieństw — równoczesność rzeczy i zdarzeń przeciwnych;

termin metafizyczny wprowadzony przez Mikołaja z Kuzy; występuje u G. Bruno, F.W.J. Schellinga, F. Brentany.