żebrowy

Encyklopedia PWN

[niem.],

styl występujący w architekturze i sztukach przedstawiających w okresie dojrzałego i późnego średniowiecza;

[niem.],

arch. płaski, konstrukcyjny łuk podsklepienny z cegły lub kamienia wzmacniający sklepienie;

[łac. herba ‘zioło’, thea < południowochiń. tē],

Camelia sinensis (Thea sinensis),

gatunek rośliny okrytozalążkowej z rodziny herbatowatych (kameliowatych, Theaceae, Cameliaceae);

bud. konstrukcja budowlana złożona z łupin.

szkielet wewnętrzny ryb kostnych i kręgowców lądowych, zbudowany z kości i chrząstek (chrzęstna tkanka).

łuk, łęk,

arch. element konstrukcyjny lub dekoracyjny, zakrzywiony i podparty na obu końcach.

Słownik języka polskiego