Żelazo
Encyklopedia PWN
składnik strukturalny wielu stopów żelaza będący roztworem stałym międzywęzłowym węgla (maks. 2,06%) w żelazie γ;
ferrytyna
metaloproteina o masie cząsteczkowej ok. 460 kDa wiążąca jony żelaza występującego na III stopniu utlenienia (Fe3+);
[łac.],
archeol. kultura epoki brązu i wczesnej epoki żelaza (XIV–IV w. p.n.e.), w maks. zasięgu zajmująca rozległe tereny środkowej Europy (prawie całą Polskę, Wołyń, część Słowacji, Moraw, Czech, Saksonię i Brandenburgię);
syderyt
minerał, węglan żelaza FeCO3;
[gr. sídēros ‘żelazo’],
okręg przem. obejmujący północno-zachodnią część Górnośląskiego Zagłębia Węglowego, w trójkącie Gliwice–Tarnowskie Góry–Mysłowice
