Żelazo
Encyklopedia PWN
typ objawu chorobowego u roślin;
m. w południowej części Malawi (Region Pd.), na płaskowyżu Shire;
związki koordynacyjne, związki kompleksowe, kompleksy,
złożone cząsteczki lub jony (kationy, aniony), w których atom (lub jon) zw. atomem (jonem) centralnym jest połączony za pomocą wiązania koordynacyjnego z ligandami — jonami lub cząsteczkami obojętnymi.
związki org. o cząsteczkach, w których występuje co najmniej jedno bezpośrednie wiązanie C–M, tj. wiązanie między atomami węgla (C) i metalu (M), z wyjątkiem węglików, cyjanków oraz karbonylków metali, zaliczanych do związków nieorganicznych.
odporność metali i stopów na utleniające i korodujące działanie gazów (zawierających oprócz tlenu ditlenek i tlenek węgla, parę wodną, azot, związki siarki) o wysokiej temperaturze (wyższej niż 600°C), określona szybkością narastania warstewki tlenków na powierzchni metalu, w danych warunkach pracy (środowisko, temperatura);
dawna górnicza nazwa zwięzłych osadowych skał żelazistych (rudy darniowa, bagienna, jeziorna, bobowa) złożonych głównie z limonitu, z domieszką kwarcu, minerałów ilastych i innych;
