świetlny
Encyklopedia PWN
jeden z działów techniki świetlnej, sposoby stosowania światła w celu uwidocznienia obiektów i ich otoczenia, wynikające z wiedzy o reagowaniu człowieka na bodźce środowiska (gł. filzjologii narządu wzroku, psychologii i eksperymentów).
powłoki optyczne, cienkie warstwy optyczne,
fiz. cienkie warstwy różnych materiałów, którymi powleka się powierzchnie elementów opt. (np. płytek płasko-równoległych, soczewek czy pryzmatów) w celu modyfikacji opt., fiz. lub chem. właściwości tych powierzchni;
odpowiednio ukształtowany obszar pola magnet. (s.e. magnetyczna) lub pola elektr. (s.e. elektrostatyczna) skupiający przechodzącą przezeń wiązkę obdarzonych ładunkiem cząstek (elektronów, jonów); działa w podobny sposób jak soczewka szklana, skupiająca wiązkę promieni świetlnych.
proces trwałego łączenia materiałów topliwych, gł. metali i stopów, przez stopienie brzegów łączonych elementów bez wywierania docisku, z dodawaniem lub bez dodawania spoiwa;
sygnalizator
urządzenie stosowane w sygnalizacji do wytwarzania sygnałów akustycznych (sygnalizator akustyczny) lub optycznych (sygnalizator optyczny);
[łac.],
aerozole, w których fazą rozpraszającą jest powietrze, a fazą rozproszoną są mikroskopijne cząstki (stałe i ciekłe) stanowiące zanieczyszczenia atmosfery ziemskiej.
