świetlne
Encyklopedia PWN
narząd zmysłu, przystosowany do odbierania bodźców świetlnych, przekształcania ich w impulsy nerwowe i przesyłania do mózgu;
jeden z działów techniki świetlnej, sposoby stosowania światła w celu uwidocznienia obiektów i ich otoczenia, wynikające z wiedzy o reagowaniu człowieka na bodźce środowiska (gł. filzjologii narządu wzroku, psychologii i eksperymentów).
dziedzina plast. twórczości symbol., której przedmiotem jest kształtowanie kompozycji trójwymiarowych, na ogół pozbawionych funkcji użytkowych;
odpowiednio ukształtowany obszar pola magnet. (s.e. magnetyczna) lub pola elektr. (s.e. elektrostatyczna) skupiający przechodzącą przezeń wiązkę obdarzonych ładunkiem cząstek (elektronów, jonów); działa w podobny sposób jak soczewka szklana, skupiająca wiązkę promieni świetlnych.
proces trwałego łączenia materiałów topliwych, gł. metali i stopów, przez stopienie brzegów łączonych elementów bez wywierania docisku, z dodawaniem lub bez dodawania spoiwa;
Achernar, α Eridani,
najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Erydanu;
