Śląsku
Encyklopedia PWN
pojęcie geogr.-hist., którym dla odróżnienia od Śląska Dolnego, określa się wschodnią część Śląska, obejmującą XV–XVIII w. tereny księstw: cieszyńskiego, karniowskiego, opawskiego, opolskiego, raciborskiego oraz państwa pszczyńskiego;
powstania śląskie 1919–21,
trzykrotne zbrojne wystąpienia polskiej ludności Górnego Śląska przeciw Niemcom, mające na celu włączenie tego regionu w granice powstającego państwa polskiego.
południowo-wschodnia część Śląska;
nauk. kwartalnik społ.-kult., wyd. 1952–56 w Katowicach.
Śląsk Nowy, niem. Neuschlesien,
nazwa obszaru obejmującego pow. siewierski i pilicki z Będzinem, Lelowem oraz Sławkowem (ok. 2,2 tys. km2), przyłączonego 1795, wskutek III rozbioru Polski, do Prus i stanowiącego odrębny okręg adm.;
zachodnia część Pogórza Zachodniobeskidzkiego, między Olzą a Wieprzówką (dopływ Skawy);
