łąkowe
Encyklopedia PWN
Iszymska, Nizina, Step Iszymski, ros. Iszymskaja rawnina, Išimskaja ravnina, kazachskie Jesyl żazygy, Esìl žazyġy,
równina w azjat. części Rosji i w Kazachstanie, w południowo-zachodniej części Niz. Zachodniosyberyjskiej, między Tobołem na zachodzie a Irtyszem na wschodzie i północy;
gleby występujące na danym terenie użytkowane w podobny sposób;
jezioro na Równinie Charzykowskiej, w dorzeczu Brdy, w woj. pomor., na wys. 144 m;
łąka, łąka trwała, łąka naturalna,
teren pokryty zwartą roślinnością zielną złożoną z licznych (300–400) gatunków, przeważnie wieloletnich traw, roślin motylkowych, turzyc, ziół i chwastów, które tworzą różnorodne zbiorowiska w zależności od warunków siedliskowych i pratotechnicznych (pratotechnika).
nauka obejmująca całokształt wiedzy o łąkach i pastwiskach, nazywanych ogólnie użytkami zielonymi, działalności gosp., której zadaniem jest pozyskiwanie możliwie wysokich plonów pełnowartościowej paszy (zielonej i siana) dla zwierząt gospodarskich oraz utrzymywaniu tych użytków w wysokiej kulturze rolnej.
margiel
skała osadowa składająca się głównie z węglanów i minerałów ilastych;
[niem. < łac.],
