łukowe
Encyklopedia PWN
gałąź przemysłu obejmująca otrzymywanie metali z: rud i koncentratów, metalonośnych półproduktów z procesów metalurgicznych (pyły, szlamy z procesów elektrolizy i elektrorafinacji metali, głównie cynku i miedzi, oraz żużle), złomu (m.in. akumulatorowego), a także recykling oraz przeróbkę plastyczną odlanych do form metali (odlewanie) w zakładach przeróbki plastycznej (walcowniach, kuźniach, ciągarniach, prasowniach, tłoczniach) na półwyroby i wyroby gotowe, znajdujące zastosowanie w gospodarce, a zwłaszcza w przemyśle maszynowym, budownictwie i transporcie.
ros. elektrotechnik i wynalazca, z zawodu inżynier wojskowy;
katoda
elektron. w przyrządzie elektronicznym (np. diodzie półprzewodnikowej, tyrystorze, lampie elektronowej), a także w aparacie elektrycznym (np. elektrolizerze) oraz w lampie łukowej — elektroda doprowadzająca ujemne nośniki ładunku do obszaru międzyelektrodowego (lub odprowadzająca dodatnie);
[gr. káthodos ‘schodzenie’],
kąt, kąt płaski niezorientowany, kąt płaski,
mat. część płaszczyzny ograniczona 2 półprostymi o wspólnym początku; półproste te nazywa się ramionami kąta, a ich początek — wierzchołkiem;
mat. kąt płaski, którego ramiona leżą na jednej prostej i nie pokrywają się, czyli kąt mający 180° (w mierze łukowej: π).