Łask

Encyklopedia PWN

współcz. nazwa poglądu teologicznego sformułowanego w chrześcijaństwie staroż., dotyczącego relacji łaski Bożej do wolnej woli, pośredniego między nauką św. Augustyna a pelagianizmem; głoszony m.in. przez św. Kasjana i św. Wincentego z Lerynu;

sola gratia

[łac., ‘tylko łaską’, ‘tylko z łaski’],

zasada teologiczna oparta na naukach Nowego Testamentu, według której człowiek — z natury grzeszny — może pokonać zło i uzyskać zbawienie nie przez własne zasługi, lecz dzięki łasce, która jest darem od Boga;

teologia

[gr. theós ‘Bóg’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],

uporządkowana wiedza religijna.

Grabia, w górnym biegu Grabówka,

rzeka, prawy dopływ Widawki, płynie przez wysoczyzny Bełchatowską i Łaską do Kotliny Szczercowskiej, w województwie łódzkim;

Jezus Chrystus

[gr. Iēsoús < hebr. Yě(hô)šû‘a ‘Jahwe zbawieniem’, skrócone do Yěšû‘],

Jezus z Nazaretu, ur. między 8 a 7 r. p.n.e., zm. 7 IV 30(?) r. n.e.,

założyciel i centralna postać chrześcijaństwa, które uważa go zarazem za człowieka i wcielonego Syna Bożego.

Richelieu

[riszöljọ̈]

Armand Jean du Plessis de Wymowa