ziemskie
Encyklopedia PWN
ziemianie, ziemiaństwo,
dziedzice dóbr, obywatele ziemscy, posiadacze wielkiej i średniej własności ziemskiej — warstwa społeczna wyodrębniona w toku procesów przeobrażeń społeczeństwa stanowego.
w dawnej Polsce organizacja terytorialna stanu szlacheckiego.
geol. sformułowana w latach 60. XX w. i obecnie niemal powszechnie akceptowana teoria wyjaśniająca — w ramach spójnej koncepcji, zakładającej ruch płyt litosfery — rozrost dna oceanicznego, dryf kontynentów, rozwój wielkich struktur tektonicznych oraz przejawy wulkanizmu i sejsmiczności Ziemi.
geodezja
jedna z nauk o Ziemi zajmująca się wyznaczaniem jej kształtu i rozmiarów, pomiarami całej planety lub dowolnych jej części.
[gr. gḗ ‘ziemia’, daíōmai ‘dzielę’],
izostazja
geol. stan równowagi hydrostatycznej (zw. równowagą izostatyczną) skorupy ziemskiej i górnego płaszcza Ziemi.
[gr. stásis ‘stan’],
