ziemski
Encyklopedia PWN
ogólne określenie prawa polskiego (prawo w Polsce), właściwego dla szlachty w okresie staropolskim;
zewnętrzna warstwa Ziemi, stosunkowo sztywna i chłodna, stanowiąca górną, położoną powyżej nieciągłości Mohorovičicia część litosfery;
urzędy dworskie, państw.-centralne i lokalne, ziemskie, miejskie i wiejskie w Polsce i W. Księstwie Litew. do 1795.
archaik
geol. pierwsza wielka jednostka czasu (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi; trwał od ok. 4 mld do 2,5 mld lat temu; także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały.
[gr. archaikós ‘staroświecki’, archaíos ‘starożytny’],
era archaiczna, eon archaiczny, azoik, archeozoik,
geofizyka
nauka o Ziemi jako ciele fizycznym;
[gr. gḗ ‘ziemia’, physikḗ ‘przyrodoznawstwo’ < phýsis ‘natura’, ‘przyroda’],
ziemianie, ziemiaństwo,
dziedzice dóbr, obywatele ziemscy, posiadacze wielkiej i średniej własności ziemskiej — warstwa społeczna wyodrębniona w toku procesów przeobrażeń społeczeństwa stanowego.