zbiorowe
Encyklopedia PWN
w Polsce, w zakładach pracy uprawnionych do stosowania zakładowych systemów wynagradzania, pisemne porozumienie między związkiem zaw. i kier. zakładu pracy (po zaopiniowaniu przez radę pracowniczą i uzyskaniu zgody ogólnego zebrania pracowników), zawierające szczegółowe warunki płacy i in. świadczeń w ramach układu zbiorowego.
strajk
zbiorowe, dobrowolne, okresowe zaprzestanie podstawowych czynności w procesie pracy lub nauki przez grupę albo zbiorowość społeczną w celu wymuszenia realizacji jej żądań przez ośrodek nadrzędny lub grupę kierującą jej działalnością (właściciela przedsiębiorstwa, organy władz państwowych), najczęściej przerwanie pracy przez pracowników najemnych w celu poprawy warunków pracy i wynagrodzenia za nią; podejmowane głównie przez robotników przemysłowych, zwalczane przez właścicieli przedsiębiorstw (lokaut, zatrudnianie innych pracowników, tzw. łamistrajków, interwencje sił porządkowych, w tym wojska).
[ang.],
pojęcie należące współcześnie do języka potocznego, występujące także w dyskursie publicznym oraz w naukach społecznych; w rozumieniu potocznym polityka oznacza: umiejętność sprawowania władzy publicznej; działania rządu; zdolność mobilizowania członków zbiorowości do wspólnego wysiłku na rzecz celów społecznych i zyskiwania ich posłuchu dla decyzji władzy; umiejętność skutecznej realizacji wyznaczonych celów społecznych w podzielonym, zróżnicowanym społeczeństwie.
ruchy rel. o względnie krótkim czasie istnienia, niskim stopniu instytucjonalizacji, odznaczające się innowacjami w stosunku do tradycyjnych form życia religijnego.
działalność i zespół instrumentów prawnych, których celem jest łagodzenie i likwidowanie sporów i konfliktów społecznych w zbiorowych stosunkach pracy oraz zapobieganie strajkom.
