zapisująca

Encyklopedia PWN

fonografia
[gr. phōnḗ ‘głos’, ‘dźwięk’, gráphō ‘piszę’],
utrwalanie przebiegów akustycznych w postaci tzw. ścieżek dźwiękowych na mechanicznych, magnetycznych lub optycznych nośnikach dźwięku (takich jak walce, taśmy, płyty itp.), umożliwiających ich wielokrotne odtwarzanie za pośrednictwem głośników;
mat. wyrażenie b1· b2 · ... · bn · ... , gdzie b1, b2, ... oznaczają liczby rzeczywiste lub zespolone;
rozwijana w Japonii umiejętność pięknego pisania; pod wpływem kultury Chin od V w. była zaliczana w Japonii do sztuk pięknych, traktowana zarówno jako praca lit., jak i środek komunikacji międzyludzkiej — wynik pracy umysłu i ciała;
inform. narzędzie do formułowania programów dla komputerów; jest językiem formalnym, którego składnia określa zasady zapisu programów (w sposób jednoznaczny i łatwy do analizy), a semantyka przypisuje programom ich interpretację (określa efekty działania programu zapisanego w języku programowania).
kaseta magnetofonowa, kaseta audio,
kaseta z taśmą magnet. służąca do zapisywania i odtwarzania dźwięku przy użyciu magnetofonu kasetowego;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia