wzbudzonym
Encyklopedia PWN
chemik brytyjski;
instrumentalne oznaczenie jakościowego i ilościowego składu zewn. warstw atomowych ciała stałego oraz cząstek na nim zaadsorbowanych, a także określenie ich elektr., magnet. i termodynamicznych właściwości oraz elektronowej i krystalograficznej struktury.
fiz. wartość energii całkowitej, jaką może przyjmować dany układ kwantowy (np. atom, cząsteczka) lub układ klasyczny;
fiz. przejścia układu kwantowego ze stanu metatrwałego do stanu o niższej energii, z emisją fotonu (np. deekscytacja wzbudzonych stanów elektronowych w atomach, deekscytacja wzbudzonych stanów jądrowych) lub cząstki (np. rozpad beta), naruszające reguły wyboru określone dla danego typu przejść;
układ przenoszenia mocy (stosowany np. w lokomotywach spalinowo-elektr.), w którym moc mech. silnika cieplnego jest przekształcana w moc elektr. doprowadzaną następnie do silnika (lub silników) elektrycznych.
technika stosowana w badaniach radiacyjnych do wykrywania nietrwałych produktów reakcji, np. wolnych rodników, cząsteczek w stanie wzbudzonym;
