wyładowcze

Encyklopedia PWN

fiz. w elektronice kwantowej urządzenie stosowane w maserach (p. mikrofalowe) i laserach (p. opt.) do wytwarzania silnego pola elektromagnetycznego lub strumienia nośników prądu elektr. w celu wzbudzenia atomów, jonów lub cząsteczek ośr. czynnego do określonych stanów energ. (pompowanie);

promieniowanie nadfioletowe, promieniowanie UV, promieniowanie ultrafioletowe, nadfiolet, ultrafiolet,

fiz. promieniowanie elektromagnetyczne o fali długości 10–400 nm, nie wywołujące wrażeń wzrokowych u człowieka;

promieniowanie podczerwone, promieniowanie IR, promieniowanie infraczerwone, podczerwień,

fiz. promieniowanie elektromagnetyczne o fali długości 0,76–ok. 2000 µm, nie wywołujące wrażeń wzrokowych u człowieka;

rtęciówka, wysokoprężna lampa rtęciowa,

wyładowcze źródło światła z grupy wysokoprężnych, emitujace światło wytwarzane przez wyładowanie, gł. w wyniku wzbudzenia atomów par rtęci;

statecznik,

elektrotechn. w wyładowczych źródłach światła element obwodu elektr. zasilania;

Claude

[klo:d]

Georges, ur. 24 IX 1870, Paryż, zm. 23 V 1960, Saint-Cloud,

fr. fizyk, chemik i wynalazca;