wyznaniowy
Encyklopedia PWN
teologia
uporządkowana wiedza religijna.
[gr. theós ‘Bóg’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
uniwersytet
najstarszy, a zarazem podstawowy typ europejskiej wielowydziałowej wyższej uczelni, mającej prawo nadawania stopni naukowych i łączącej funkcje dydaktyczne (kształcenie najwyżej kwalifikowanych kadr zawodowych i pracowników nauki) z funkcjami naukowymi (prowadzenie prac badawczych).
[łac.],
absolutyzm
system władzy w monarchiach europejskich epoki wczesnonowożytnej (XVI–XVIII w.), w których władca sprawował pełnię władzy suwerennej (suwerenność), ograniczoną jedynie zasadami prawa naturalnego oraz podstawowymi normami ustrojowymi (np. porządek sukcesji tronu).
[łac. absolutus ‘zupełny’, ‘bezwzględny’],
francuski filozof, matematyk i fizyk.
anabaptyści
wspólna nazwa protest. grup wyznaniowych negujących ważność chrztu niemowląt i praktykujących chrzest dorosłych;
[gr. anabaptizō ‘powtórnie chrzczę’],
Anastazjusz I, ur. 430 lub 431, Dyrrachion, zm. 9 VII 518, Konstantynopol,
cesarz bizant. od 491;
