wytaczanie
Encyklopedia PWN
sposób obróbki skrawaniem powierzchni wewn. (otworów o średnicy od kilku cm do kilkunastu m) za pomocą noża wytaczarskiego, wytaczadła lub głowicy nożowej;
toczenie lub wytaczanie gładkościowe nożami z ostrzami diamentowymi.
podstawowa technika wytwarzania części maszyn, urządzeń, przedmiotów użytkowych itp., polegająca na nadawaniu przedmiotowi obrabianemu żądanego kształtu, wymiarów i właściwości warstwy wierzchniej przez usunięcie naddatku obróbkowego za pomocą narzędzia skrawającego (skrawające narzędzia), które naciskając na warstwę skrawaną, powoduje jej ścinanie i przekształcenie w wiór;
jeden z najbardziej rozpowszechnionych sposobów obróbki skrawaniem, prowadzone nożem tokarskim (skrawające narzędzie) na obrabiarce zw. tokarką.
atalia, palma brazylijska, palma babassu, mąglina, Orbignya speciosa,
gat. drzewa z rodziny arekowatych (palm), dziko rosnący w tropik. lasach środkowej części Ameryki Południowej (Brazylia) i tamże uprawiany;
Myson, żył w V w. p.n.e.,
malarz i garncarz attycki, pracujący w technice czerwonofigurowej;
