wysokociśnieniowy
Encyklopedia PWN
fizykochemik;
niemiecki chemik i technolog.
chromatografia
metoda rozdzielania jednorodnych mieszanin na składniki, w której wykorzystuje się różnicę sił oddziaływania tych składników z fazą ruchomą i nieruchomą (stacjonarną).
[gr. chrṓma ‘barwa’, gráphō ‘piszę’],
technika wytwarzania, badania i wykorzystywania wysokiego ciśnienia, tj. ciśnienia, dla którego przyjęto dolną granicę równą 108 Pa. Zakresy wysokiego ciśnienia występującego w otaczającym nas świecie oraz otrzymywanego w laboratorium podaje diagram.
dziedzina nauki i techniki, w której wykorzystuje się fale elektromagnetyczne do formowania powiększonych obrazów obiektów lub ich elementów;
polietylen, PE,
polimer o budowie [–CH2–CH2–]n, otrzymywany w wyniku polimeryzacji etylenu (etenu).
