wysokością
Encyklopedia PWN
astr. jedna ze współrzędnych w układzie horyzontalnym — kąt między kierunkiem do ciała niebieskiego a płaszczyzną horyzontu.
mat. odcinek opuszczony pod kątem prostym z wierzchołka danej figury geometrycznej na jej podstawę (bądź jej przedłużenie);
fiz. subiektywne wrażenie słuchowe zależne głównie od częstotliwości dźwięku, wyznaczające jego położenie na skali muzycznej;
lotn. minimalna (bezpieczna) wysokość lotu w locie wg przyrządów (IFR), wyznaczona dla poszczególnych tras.
