wypukłego
Encyklopedia PWN
typooffset
metoda drukowania wypukłego (wypukłodruk), pośredniego;
[gr.-ang.],
mat. bryła będąca sumą skończonej liczby czworościanów, sklejonych tak, by ich łączne wnętrze (wnętrze zbioru) było w jednym kawałku (spójne) oraz aby w jednym kawałku było wnętrze jej części wspólnej z odpowiednio małą kulą o środku w dowolnym z wierzchołków.
zestaw pojedynczych czcionek lub wierszy linotypowych oraz linii (m.z. z oczkiem), a także justunku (m.z. bez oczka, tzw. ślepy), wykonanych z metalu (najczęściej ze stopów drukarskich) w procesie odlewania, rzadziej z drewna lub tworzywa sztucznego;
zecerstwo
dział poligrafii obejmujący procesy związane z powstawaniem składu z materiału zecerskiego oraz łamanie i przygotowanie formy drukowej do drukowania wypukłego;
[niem.],
fizjol. zdolność dostosowania układu opt. oka do ostrego widzenia przedmiotów znajdujących się w różnej odległości od patrzącego — między tzw. punktem bliży i punktem dali;