wymiarem
Encyklopedia PWN
równanie wyrażające zasadę zachowania energii w odniesieniu do ruchu płynu doskonałego, tj. nielepkiego i nieściśliwego; sformułowane 1738 przez D. Bernoulliego.
architekt holenderski;
jednostka miary będąca podstawą określania wymiarów (jako wielokrotności tej jednostki) materiałów i elementów budowlanych oraz całych budowli;
prawnik pruski;
̣:ji
darmocha, daremszczyzna,
dodatkowa robocizna nie wliczana do zasadniczego wymiaru pańszczyzny;
mat. występująca w różnych teoriach mat. wewn. symetria pojęć, która twierdzeniom, relacjom lub obiektom A takiej teorii pozwala przypisywać twierdzenia, relacje lub obiekty dualne A* (na ogół różne od A) tej samej teorii, przy czym zachodzi: (A*)* = A.
