wydzielanie
Encyklopedia PWN
wydzielanie, sekrecja,
fizjol. wytwarzanie przez komórki wydzielnicze i wyprowadzanie poza ich obręb wydzielin regulujących czynność komórek i narządów własnego organizmu, wpływających na zachowanie się innych osobników (feromony) lub służących do uśmiercania ofiary (jady zwierząt);
neurohormony
hormony wytwarzane przez tkankę nerwową gł. w wyspecjalizowanych ośrodkach mózgu (w podwzgórzu), wpływające na wydzielanie hormonów przysadki;
[gr. neúron ‘nerw’, hormṓn ‘pobudzający’],
fizjolog rosyjski, twórca fizjologii wyższych czynności nerwowych.
endokrynologia
nauka o gruczołach wydzielania wewn., czyli dokrewnego, o wytwarzanych przez nie substancjach biologicznie czynnych zw. hormonami i sposobie ich działania w ustroju oraz o chorobach wywołanych zaburzeniami ich czynności lub zmianami anatomicznymi w obrębie tych gruczołów;
[gr. éndon ‘wewnątrz’, krínō ‘oddzielam’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
okres dojrzewania płciowego;
grupa związków org., pochodnych 20-węglowych wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, o cząsteczkach zawierających pierścień cyklopentanu;