wyładowania elektryczne wielkiej częstotliwości
Encyklopedia PWN
fiz. samoistne wyładowanie elektryczne w gazie występujące w szybkozmiennym polu elektrycznym, w którym jonizacja gazu zachodzi wskutek zderzeń atomów z drgającymi (zgodnie z częstotliwością drgań pola) elektronami;
zjawisko przepływu prądu elektrycznego w dielektrykach pod wpływem pola wyładowanie elektryczne.
plazma
fiz. zjonizowana materia, tj. taka, w której atomy rozpadają się na dodatnio naładowane jony i swobodne elektrony;
[gr.],
amerykański elektrotechnik i wynalazca, pochodzenia chorwackiego.
fale elektromagnetyczne dł. od 0,1 mm do 100 km (częst. od 3000 GHz do 3 kHz).
przyrząd elektronowy w postaci próżnioszczelnego naczynia (bańki), z umieszczonymi w nim elektrodami, pomiędzy którymi może zachodzić wyładowanie elektryczne, przejawiające się przepływem strumienia swobodnych ładunków, zazwyczaj elektronów, niekiedy również jonów;
