wstęgowy
Encyklopedia PWN
archeol. kultura kręgu późnonaddunajskiego dominująca w środkowym neolicie na terenie Niemiec, między środkowym Renem a środkową Łabą, datowana na 2. poł. IV tysiąclecia p.n.e.;
struktura kryształu, struktura krystaliczna,
rozmieszczenie atomów, jonów lub cząsteczek w komórce elementarnej kryształu (sieć przestrzenna);
taenit
miner. żelazo rodzime niklonośne (tzw. żelazo wstęgowe) zawierające 15–60% niklu, stanowiące składnik meteorytów żelaznych (syderytów; oktaedryty) i żelazno-kamiennych (syderolitów; pallasyty).
[gr.],
Vogelherd
jaskiniowe stanowisko archeol. w południowo-zachodnich Niemczech (Badenia-Wirtembergia), w pobliżu m. Heidenheim;
[fọ:glherd],
drobne cząstki materiału (metalu, drewna) powstające przy wiórowej obróbce skrawaniem;
