wstęgowy
Encyklopedia PWN
archeol. jedna z najstarszych kultur neolitycznych rumuńskiej Dobrudży, południowej Mołdawii i północno-wschodniej Bułgarii;
Hinkelstein kultura
archeol. duże cmentarzysko szkieletowe i osada kultury ceramiki wstęgowej (neolit),
[k. hı̣ŋklsztain],
iły warwowe, iły wstęgowe,
iły osadzone w zastoiskach, u czoła lądolodu;
Köln-Lindenthal
stanowisko archeol. w zachodniej części Kolonii (Niemcy).
[köln lı̣ndənta:l],
Körös kultura
archeol. kultura wczesnego neolitu, obejmująca na przeł. VI i V tysiąclecia p.n.e. wschodnie Węgry i zachodnią Rumunię;
[k. kọ̈rösz],
archeol. rozległy kompleks pradziejowego, starożytnego i średniowiecznego osadnictwa (ok. 100 km2), rozpoznany w czasie wykopalisk w okresie budowy Huty im. Lenina (obecnie Huty im. Sendzimira) i przyległej dzielnicy mieszkaniowej, położony na lewym brzegu Wisły, we wschodniej części Krakowa na gruntach kilkunastu wsi, z których kilka (m.in. Bieńczyce, Krzesławice) już nie istnieje;
