wiązka

Encyklopedia PWN

wiązka światła, w której poprzeczny rozkład natężenia pola elektr. jest opisywany wzorem: E(r) = (w(z)/w0)E0exp(−r2/w02),
wiązki przewodzące, wiązki waskularne,
bot. pasma łyka i drewna (tkanek przewodzących) w łodygach, korzeniach (w budowie pierwotnej rośliny) i liściach (ponadto częsta także  miazga łykodrzewna);
bot. podstawowe, składowe elementy budowy dojrzałej waskularnej tkanki, nazywane wiązkami przewodzącymi.
tomografia komputerowa realizowana za pomocą urządzenia, w którym wiązka elektronów generuje promieniowanie rentgenowskie w kolejnych miejscach anody mającej postać pierścienia otaczającego pacjenta w płaszczyźnie badania.
zespół metod służących do określania struktury materii, tj. rodzaju atomów, z których jest ona zbudowana i rozmieszczenia ich w przestrzeni.
dział krystalografii obejmujący metody badania monokryształów i ciał polikrystalicznych wykorzystujące dyfrakcję promieni rentgenowskich na sieciach przestrzennych kryształów (dyfrakcja fal).
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia