wizualnej
Encyklopedia PWN
scenografia
sztuka kształtowania przestrzeni sceny teatralnej i plastycznej oprawy przedstawienia; wizualna oprawa widowiska teatralnego, filmowego, telewizyjnego, obejmująca środki plastyczno-malarskie i świetlne oraz kostiumy i rekwizyty.
[gr. skḗnographía ‘malarstwo sceniczne’],
przyrząd do pomiaru długości fali w widmie optycznym;
amerykański reżyser, scenarzysta i producent filmowy.
styl
szt. plast. termin, który w badaniach nad sztuką służy do klasyfikacji zjawisk artyst. przez połączenie w grupy dzieł odznaczających się wspólną jakością formy.
[łac.],
ruch artystyczny zainicjowany 1957 przez G. Deborda;
lotn. przyrząd pokładowy umożliwiający wizualne wskazania kątów pochylenia i przechylenia statku powietrznego (np. samolotu).
