witalny
Encyklopedia PWN
filoz., religiozn. uczucie skierowane do osoby (miłość: Boga, bliźniego, oblubieńcza, rodzicielska, braterska) lub przedmiotu (miłość ojczyzny), wyrażające się w pragnieniu dla nich dobra (i czynienia go), szczęścia i zachowania ich istnienia.
animatyzm
w religioznawstwie i etnologii traktowanie przedmiotów i zjawisk jako istot żywych, obdarzonych uczuciami i wolą, wypełnionych bezosobową siłą witalną (mana);
[łac. animatus ‘ożywiony’],
mit. egip. w religii staroegipskiej wyraz mocy boskiej, która może przejawiać się w różnych formach widzialnych lub wyobrażalnych (np. różnych kształtach zwierzęcych);
poetka rumuńska;