winorośl

Encyklopedia PWN

winorośl, Vitis,
rodzaj roślin okrytozalążkowych, drzewiastych z rodziny winoroślowatych, obejmujący 50–60 gat. pnączy występujących w Azji (gł. w Chinach) i Ameryce Północnej (1 gat. — w. właściwa, także w południowej Europie), najczęściej w łęgowych lasach liściastych na żyznych siedliskach nadrzecznych;
winorośl właściwa, winorośl (latorośl) winna, Vitis vinifera,
długowieczne pnącze, gat. z rodziny winoroślowatych (Vitaceae), z ciepłych regionów klimatu umiarkowanego;
umiejętność przetwarzania owoców metodami domowymi, półprzem. i przem. na wino; także sztuka wytwarzania i pielęgnacji win;
ampelografia
[gr. ámpelos ‘winna latorośl’, gráphō ‘piszę’],
ogół wiedzy o winorośli;
bizantyńskie ogrody, ogrody bizantyjskie,
kontynuacja tradycji hellenistycznej i rzymskiej sztuki ogrodowej w cesarstwie bizantyńskim, między IV a XV w., wzbogacona o wpływy bliskowschodnie i perskie.
Dionizos, Bachus, gr. Diónysos, Diṓnysos, Bákchos, łac. Bacchus,
mit. gr. bóg żywotnych sił natury objawiający się w szale religijnym, utożsamiany z rzymskim Liberem; syn Zeusa i córki Kadmosa, Semele;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia