wielokrotne
Encyklopedia PWN
chem. jeżeli dwa pierwiastki chem. łączące się ze sobą tworzą więcej niż jeden związek chemiczny, to w związkach tych zmienne masy jednego pierwiastka przypadające na stałą masę drugiego pozostają do siebie w stosunku prostych liczb całkowitych;
mat. pojęcie algebry: pierwiastkiem k-krotnym wielomianu f jednej zmiennej jest liczba a, która jest pierwiastkiem tego wielomianu, a także wszystkich jego pochodnych rzędu n = 0, 1, ... , k − 1, natomiast nie jest pierwiastkiem pochodnej rzędu k, czyli f′(a) = f'(a) = f″(a) = ... = f(k-1)(a) = 0 i f(k)(a) ≠ 0;
Baudot
fr. wynalazca w dziedzinie telegrafii;
[bodọ]
Jean Maurice Émile, ur. 1845, Magneux (Szampania), zm. 28 III 1903, Sceaux (dep. Hauts-de-Seine),
przetwornik elektromagnetyczny przeznaczony do przetwarzania sygnałów elektr. w zmiany pola magnet. w celu zapisania sygnałów na nośniku magnet. (g.m. zapisująca) lub odwrotnie — zmian pola magnet. w sygnały elektr. podczas odczytywania zapisu z nośnika magnet. (g.m. odczytująca), a także do namagnesowania nośnika w celu skasowania istniejącego na nim zapisu (g.m. kasująca);
telekomunikacja
dziedzina nauki i techniki oraz działalności ludzkiej dotycząca przekazywania na odległość wiadomości za pośrednictwem sygnałów, obecnie głównie elektrycznych.
[gr.-łac.],
introligatorstwo
dział techniki poligraficznej zajmujący się procesami wykończeniowymi odbitek drukowych, mającymi na celu wytworzenie produktu w postaci książki, broszury, gazety i innych.
[łac.],
