wieczność
Encyklopedia PWN
wieczność, łac. aeternitas, gr. aiṓn, aïdiótēs,
pojęcie filoz.-teologiczne oznaczające nieskończone trwanie.
Augustyn, Augustyn z Hippony, Augustyn Aureliusz, łac. Aurelius Augustinus, święty, ur. 13 XI 354, Tagasta, Numidia (ob. Suk Ahras, Algieria), zm. 28 VIII 430, Hippo Regius (Hippona, ob. Labda k. Annaby, Algieria),
najznamienitszy Ojciec Kościoła i jeden z czterech wielkich Doktorów Kościoła zachodniego, główny autorytet filozofii i teologii zachodniej do XIII wieku.
czas, gr. aiṓn [‘trwanie’] lub chrónos [‘następstwo’],
kolejność występowania po sobie zjawisk i zdarzeń, stanowiąca przedmiot badań chronologii;
Eternitas, łac. Aeternitas,
w sztuce rzym. personifikacja wieczności, od czasów Wespazjana ukazywana na monetach zaopatrzonych w legendę;
mit. ind. wielki wąż o tysiącu głów, na którym spoczywa Wisznu, uśpiony pośród wód oceanu kosm., gdy trwa przerwa pomiędzy kolejnymi kreacjami świata, zw. nocą Brahmana;
gr. reżyser filmowy
